وی قبل از وفات سفری جهت زیارت عتبات عالیات به عراق نمود و پس از تشرف و زیارت و اقامتی کوتاه به قزوین مراجعت کرد و در سال 1322 قمری در قزوین وفات نمود. پیکر آن مرحوم را در «پیغمبریه» شهر به خاک سپردند و اکنون قبرش زیارتگاه بزرگان و علما و مؤمنین آن دیار است.
علامه آقابزرگ تهرانی درباره ایشان داستانی را نقل میکنند که اجمالش این است: «مرحوم شیخ محمدتقی تنکابنی مشتاق زیارت عتبات عالیات بوده که از تشرف به زیارت مأیوس گردید. شبی در عالم خواب مشاهده میکند که به زیارت مشرّف شده و خدمت میرزای شیرازی در سامره رسیده است و میرزا به او میگوید: میخواهی برگردی یا بمانی؟ اگر میمانی فلان مبلغ ماهیانه تعیین نمودم.» از خواب بیدار میشود. چندی بعد وسایل سفر آماده و به عتبات مشرف میشوند خدمت میرزای شیرازی در سامره میرسد و بعد از تعارفات و احوالپرسی، میرزا میفرماید: اگر میخواهی بمانی به تو گفتم. شیخ محمدتقی از جمله میرزا، خواب را بیاد میآورد و مدتی که نامبرده در سامره بود، خدمتکار میرزای شیرازی ماهیانه همان مبلغی را که میرزا در عالم خواب گفته بود به وی پرداخت میکرد. شیخ محمدتقی دارای دو پسر به نامهای شیخ محمدباقر و شیخ علیاکبر و یک دختر (مادر شیخ متأله مجتبی قزوینی) بود.
از وی کتابهایی برجا مانده است که عبارتنداز: «حاشیه بر نجاةالعباد»، «فوائدالعسکریه» در اصول فقه، «مصابیح» در فقه، حاشیه بر «عینالاصول» و تقریرات درس فقه و اصول میرزای بزرگ شیرازی(ره)
خاندان الهیان از علما و بزرگان میباشند و هماکنون در منطقه رامسر به ارشاد و راهنمایی مردم اشتغال دارند.
خلیل منصوری به نقل از کتاب آیت عرفان
0 نظرات:
ارسال یک نظر